Blog > Rośliny > Anturium, Skrzydłokwiat, Cantedeskia – doniczkowe, kwitnące rośliny z rodziny obrazkowatych

Anturium, Skrzydłokwiat, Cantedeskia – doniczkowe, kwitnące rośliny z rodziny obrazkowatych

Rodzaje Anturium

Rodzaj Anthurium obejmuje około 600 gatunków, spośród których tylko nieliczne nadają się do uprawy w mieszkaniu. Pochodzi z niewielkiego obszaru tropikalnych lasów Ameryki Środkowej i Południowej. Należy do rodziny obrazkowatych (Araceae).

Anturium Scherzera

Pierwszy przedstawiciel z rodzaju Anthurium został odkryty w połowie XIX wieku przez austriackiego botanika Karla von Scherzera i na jego cześć nosi nazwę Anturium Scherzera (Anthurium scherzerianum). Posiada wąskie, ciemnozielone, błyszczące i twarde liście osadzone na sztywnych ogonkach liściowych. Kwiaty Anthurium scherzerianum są średniej wielkości; pochwa kwiatowa barwy czerwonej lub w zależności od odmiany: różowej, białej czasami także cętkowane z centralnie położoną, z reguły czerwoną kolbą. Kolba może być prosta, wygięta lub spiralnie skręcona.

Odmiany tego gatunku są mało wymagające i dobrze znoszą warunki pokojowe.  Jako rośliny doniczkowe osiągają wysokość 30-50 cm, ale można też spotkać małe, karłowe egzemplarze.

Anturium Scherzera dobrze sobie poradzi w uprawie hydroponicznej.

Anturium Andreego

Anthurium andreanum pochodzi z Kolumbii. Jest kolejnym kwitnącym gatunkiem z rodzaju Anthurium. Obecnie bardzo popularne i cenione w uprawie ogrodniczej, zarówno jako roślina doniczkowa jak i na kwiat cięty. Liście w kształcie serca osadzone na długich, sztywnych ogonkach liściowych, ciemnozielone, pięknie błyszczące i bardzo ozdobne. Kwiaty osadzone na długich, sztywnych ogonkach kwiatowych wyrastają ponad liście. Kwiatem jest kwiatostan składający się z barwnej pochwy liściowej otaczającej kolbę kwiatową z umieszczonymi na niej kwiatami żeńskimi i męskimi. Taka budowa kwiatów jest charakterystyczna dla rodziny obrazkowatych. Kolor i wielkość kwiatów zależą od odmiany. Kolor pochwy liściowej w różnych odcieniach czerwieni, różu, bieli, fioletu, zieleni lub cieniowane z wyraźną, centralnie ułożoną, zazwyczaj prostą kolbą kwiatową w kolorze żółtym lub też innym kolorze, zazwyczaj pięknie kontrastującym z odcieniem pochwy liściowej.

Wiele odmian tego gatunku anturium uprawia się na kwiat cięty. Trudno wręcz wyobrazić sobie rynek kwiatów ciętych bez anturium, które charakteryzują się niezwykłą trwałością, utrzymując dobrą kondycję w wazonie przez 3-4 tygodnie. W sprzedaży można je spotkać praktycznie przez cały rok, a szeroka gama barw i zróżnicowana wielkość kwiatostanów czyni je atrakcyjnym kwiatem na różne okazje.

Jako kwitnąca roślina doniczkowa cieszy się zainteresowaniem klientów bez względu na porę roku. Anturium kwitnie zazwyczaj przez cały rok, ale najobfitsze kwitnienie zaobserwujemy latem.

Odmiany doniczkowe anturium Andreego różnią się między sobą wielkością liści, a także wielkością i kolorem kwiatów. Kwiaty w odcieniach czerwieni, różu, białe lub cieniowane, utrzymują się na roślinie przez kilka miesięcy, z czasem stopniowo zieleniejąc. W sprzedaży znajdziemy rośliny różnej wielkości, od małych, wręcz mini, po okazałe egzemplarze z dużymi liśćmi i proporcjonalnie dużymi kwiatami.

Anturium – uprawa i pielęgnacja

Obydwa powyżej opisane gatunki Anthurium dobrze rosną w mieszkaniu. Do uprawy zaleca się miejsce bardzo jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione i ciepłe. Z kolei zimą ważnym jest również utrzymanie ciepłego podłoża. Lubią podwyższoną wilgotność powietrza, ale poradzą sobie w normalnych warunkach pokojowych.

W okresie wiosny i lata podlewać systematycznie, ale nie zbyt obficie, a jesienią i zimą oszczędnie. Należy używać wody miękkiej o temperaturze pokojowej. Od marca do września, raz na 2-3 tygodnie, zaleca się podlać niskim stężeniem mieszanki nawozów płynnych bez zawartości wapnia.

Roślinę należy przesadzać nie częściej niż raz na 3-4 lata, używając przepuszczalnego podłoża o gruzełkowatej strukturze lub specjalnej mieszanki ziemi dla anturium.

Można stosować rozmnażanie przez podział starszych egzemplarzy lub oddzielenie ukorzenionego bocznego pędu, co wydaje się prostsze i rokuje powodzenie.

Inne gatunki i odmiany Anturium

Oprócz tych dwóch gatunków uprawianych ze względu na piękne kwiaty, są też inne gatunki anturium o pięknym ulistnieniu i niepozornych kwiatach:

Anturium powabne (Anthurium crystallinum) – o pięknych liściach w kolorze oliwkowo zielonym z wyraźnymi nerwami barwy kości słoniowej. Posiada ono liście owalno-spiczaste długości do 60 cm, natomiast kwiaty małe i lekko pachnące.

Anthurium forgetii – o liściach lekko zwisających długości do 25 cm i szerokości około 18 cm. Jego liście są jasnozielone z efektownym jasnym unerwieniem, dolna strona liścia barwy białawej przechodzącej w róż lub zieleń. Kwiatostan nie jest okazały. Roślina wymaga dobrze zdrenowanego, stale wilgotnego podłoża. Aby uzyskać równomierne ulistnienie, należy roślinie zapewnić dostęp światła ze wszystkich stron.

Anthurium warocgueanum – pochodzi z Kolumbii, a jego ozdobą są efektowne liście o ogonkach długości do 80 cm i blaszkach liściowych długości do 1 m. Liście zielone ze srebrzystym unerwieniem. Kwiaty mało widoczne, zielonkawe. Roślina wymaga zasobnego i przepuszczalnego podłoża. W miesiącach zimowych najlepiej czuje się w temperaturze 16-18 ^oC, w pozostałych lubi ciepło, minimum 22^oC. Rozmnaża się przez podział.

Anthurium scandens – to epifityczne pnącze o skórzastych, wąskich, błyszczących liściach. Jego odmiana Violaceum, wykształcająca fioletowo czerwone jagody, jest popularna w Ameryce Północnej.

Odmiany anturium pochodzące od gatunków A. andreanum i A. schercerianum uprawiane w odpowiednich warunkach, mogą kwitnąć prawie przez cały rok. Gatunki o ozdobnych liściach, jeśli w ogóle zakwitają w warunkach domowych, to tylko wiosną.

Skrzydłokwiat, Spathiphyllum – rodzaje i uprawa

Spathiphyllum należy do rodziny obrazkowatych (Araceae). Pochodzi z bagnistych terenów Ameryki Południowej. Rodzaj Spathiphyllum obejmuje grupę roślin wiecznie zielonych, których częścią podziemną jest kłącze, liście przeważnie wąskie, lancetowate, o różnej wielkości zależnie od gatunku. Kwiatostanem jest kolba otoczona pochwą koloru białego, osadzona na długim ogonku kwiatowym.  Poszczególne kwiatostany w miarę przekwitania zielenieją.

Skrzydłokwiat to popularna roślina doniczkowa, którą łatwo rozpoznać po białym kwiatostanie przypominającym kształtem kwiat anturium.

Te białe kwiaty w rzeczywistości nie są typowymi kwiatami. Właściwym kwiatostanem jest mięsista kolba z niepozornymi męskimi i żeńskimi kwiatami. Ozdobna biała pochwa kwiatowa w czasie kwitnienia ma za zadanie przyciągać owady. Po zapyleniu kwiatów, pochwa zielenieje i pełni rolę liścia.  Lancetowate, ciemnozielone, błyszczące liście, osadzone na długich ogonkach liściowych wyrastają bezpośrednio z krótkiego pędu, kłącza. Wielkość liści i kwiatów zależy od gatunku. Mieszańce takich gatunków, jak Spathiphyllum cannifolium, S. patinii, S.floribundum dorastają do 80 cm i tworzą piękne kwiaty. Gatunek Spathiphyllum wallisii, to rośliny niskie i z małymi kwiatami. W zależności od gatunku rośliny mogą mieć wysokość od 25 cm nawet do 1 m.

Zalecane miejsce do uprawy skrzydłokwiatu: zimą z dużą ilością światła; latem – z kolei w półcieniu, nawet w cieniu. Temperatura pokojowa, nigdy nie niższa niż 16^oC.

Podłoże powinno być stale wilgotne, nie należy zalewać i nie dopuszczać do przesuszenia. Od kwietnia do września, raz na 2-3 tygodnie, nawozić płynną mieszanką nawozów przeznaczonych do nawożenia roślin kwitnących.

Skrzydłokwiat w mieszkaniu żyje długie lata. Lubi podwyższoną wilgotność powietrza, dobrze, więc będzie czuł się w kuchni lub w widnej łazience. Przesadzanie powinno się stosować nie częściej niż raz na 2-3 lata, wczesną wiosną w podłoże na bazie torfu i z drenażem na dnie doniczki. Roślinę rozmnaża się przez podział karpy. Do rozmnażania zaleca się brać egzemplarze z dużą liczbą liści.

Doniczkowe, kwitnące okazy roślin skrzydłokwiatu oferowane są w sprzedaży w różnych porach roku. Duża różnorodność form handlowych pozwala na dobranie właściwej wielkości rośliny do konkretnego mieszkania. Skrzydłokwiaty kwitną niemal przez cały rok. Kwiaty są trwałe, żyją nawet do 6 tygodni. W czasie przekwitania stopniowo zielenieją. Można je też ścinać do wazonu.

Jeśli uprawiana w domu, roślina nie zakwita ani latem, ani zimą to prawdopodobnie jest „głodna” i wskazane jest jej nawożenie. Jeśli liście są odbarwione, to wskazuje na nadmiar światła, trzeba przestawić w inne miejsce. Ogólnie więdnięcie rośliny oznacza niedobór wody.

Cantedeskia, kalla, Zantedeschia – rodzaje

Nazwa rodzajowa Zantedeschia, pochodzi od nazwiska włoskiego botanika Francesco Zantedeschi. Rodzaj obejmuje 6 gatunków roślin o bulwiastych kłączach, których ojczyzną są bagniste tereny południowej i wschodniej Afryki. Rośnie w zbiornikach wody, wysychających w porze suchej. W czasie suszy wszystkie nadziemne części rośliny obumierają. Kalla może przetrwać ten okres suszy, dzięki swojemu mięsistemu kłączu rosnącemu głębiej w podłożu. Podobnych warunków do życia, z uwzględnieniem okresu spoczynku, wymaga w uprawie i pielęgnacji. Należy do rodziny obrazkowatych (Araceae).

Najpopularniejszym gatunkiem z tego rodzaju jest Cantedeskia etiopska (Zantedeschia aethiopica), która posiada liście w kształcie strzały, mięsiste, zielone i lśniące, osadzone na długich ogonkach liściowych wyrastających prosto z podziemnego kłącza. Ponad liście wyrasta pęd kwiatowy zakończony oryginalnym kwiatostanem. Żółta kolba kwiatostanowa gęsto pokryta kwiatami żeńskimi i męskimi otoczona jest dużą, mięsistą, biała pochwą kwiatową w kształcie lejka.

Aby rośliny z tego gatunku regularnie kwitły, muszą przejść okres spoczynku trwający od maja do sierpnia. Okres kwitnienia przypada na czas od marca do maja.

Cantedeskia – uprawa

Jako kwitnąca roślina doniczkowa powinna stać w jasnym, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym miejscu, w temperaturze pokojowej. W okresie kwitnienia potrzebuje dużo wody. Po zakończeniu kwitnienia stopniowo ograniczamy podlewanie, doprowadzając do całkowitego zaschnięcia części nadziemnej. Od czerwca do sierpnia nie podlewamy wcale.

Po okresie 2 miesięcznego spoczynku, w sierpniu wyjmujemy kłącze z doniczki, oczyszczamy ze starej ziemi. Sadzimy do świeżego podłoża – mieszanki ziemi ogrodniczej z dodatkiem piasku, umieszczając na tę samą głębokość jak rosła poprzednio. Przesadzoną kallę stawiamy w przewiewnym pokoju w jasnym miejscu. Lepiej jednak umieścić ją w ogrodzie lub na balkonie, gdzie wskazanym jest zadołowanie doniczki, aby mniej przesychała. Na początku podlewamy umiarkowanie, a wraz z pojawieniem się liści, w miarę wzrostu stopniowo zwiększamy podlewanie i raz w tygodniu nawozimy nawozami do roślin kwitnących.

We wrześniu, przed pierwszymi przymrozkami, przenosimy roślinę do widnego pomieszczenia o temperaturze 10-15^oC. Od grudnia do końca kwitnienia powinna stać w miejscu ciepłym i bardzo jasnym.

Zantedeschia aethiopica do niedawna była uprawiana głównie na kwiat cięty. Jej ekskluzywne, białe i duże kwiaty znalazły szerokie zastosowanie w dekoracji wieńców pogrzebowych.

W sprzedaży pojawiają się też inne gatunki o kolorowych kwiatach i biało nakrapianych liściach:

• Zantedeschia elliottiana – z ciemno żółtą pochwą kwiatową;
• Zantedeschia rehmannii – z czerwonoróżowym kwiatostanem;
• Zantedeschia maculata – o bladożółtym kolorze pochwy kwiatowej.

Te kolorowe gatunki i odmiany powstałe w wyniku ich krzyżowania, są mniejsze, mają węższe liście i kwiaty proporcjonalne do wielkości rośliny. Ich czas kwitnienia przypada w lecie, a okres spoczynku przechodzą zimą, od października do lutego.

Podlewanie roślin z tych gatunków dostosowujemy do ich cyklu życiowego. Inne zabiegi pielęgnacyjne i uprawowe podobne jak u cantedeskii etiopskiej, ale w innym okresie roku.

Gatunki kolorowe, a zwłaszcza ich liczne odmiany znajdują też zastosowanie jako kwitnące rośliny ogrodowe. W większości jednak nie są mrozoodporne, zimą trzeba im zapewnić miejsce w pomieszczeniu z dodatnią temperaturą, najlepiej około 15^oC.