Kapturnica, Sarracenia

Pochodzenie

Sarracenia jest rośliną owadożerną i należy do rodziny kapturnicowate (Sarraceniaceae). Gatunki z rodzaju Sarracenia rozprzestrzenione są w atlantyckiej części Ameryki Północnej. Niektóre gatunki występują w miejscach bagiennych i na brzegach stojących wód we wschodniej strefie przybrzeżnej Atlantyku, a w głębi kraju sięgają aż do okolic Wielkich Jezior. Żyją na terenach ubogich w składniki pokarmowe, dlatego przystosowały swoje organy do chwytania owadów, które to stanowią dla nich źródło dodatkowego pożywienia.

Gatunki i odmiany

Rodzaj Sarracenia obejmuje 8 gatunków. Kapturnica, to roślina, której liście zwinięte są w rurkę i złączone na brzegach tak, że powstaje pionowa tuba. Górny koniec tuby jest wywinięty i wygląda jak kaptur, dodatkowo jest jaskrawo zabarwiony, tak, że można go uznać za kwiat. U jednego gatunku jest fioletowy, u innego złocisty, czasem biały z czerwonymi żyłkami. Na brzegach kaptura rozmieszczone są gruczoły „miodniki ” zwabiające owady, a wewnątrz tuby znajduje się ciecz przystosowana do trawienia owadów.

Gatunek Sarracenia rubra ma dodatkowo bardzo interesujące zwisłe kwiaty pachnące fiołkami. Kwiaty gatunku Sarracenia purpurea są w kolorze purpurowo czerwonym.

Gatunek Sarracenia flava ma największe tuby i utrzymuje je pionowo do góry osiągając nawet metr wysokości. Zdarza się, że łupem tej rośliny bywają małe płazy.

Pielęgnacja i uprawa

Rośliny Sarracenii latem i zimą potrzebują dużo światła, powinny stać w miejscu nasłonecznionym, ale w czasie najsilniejszej operacji słonecznej należy je cieniować. Nie lubią wysokich temperatur, więc latem trzeba im zapewnić możliwie najchłodniejsze miejsce w mieszkaniu. W zimie należy je ustawić w jasnym, ledwie zabezpieczonym przed mrozem miejscu. Sarracenia purpurea jest dość wytrzymała i znosi nawet lekki mróz. Rośliny te lubią wilgotne podłoże i powinny być systematycznie nawadniane, stosownie do panującej temperatury.

Kapturnica potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza szczególnie latem, można roślinę zraszać, ale dobrze jest też zapewnić pośrednie nawilżanie powietrza, choćby przez ustawienie w pobliżu rośliny naczyń z wodą. Zarówno do zraszania, jak i do podlewania należy używać wody miękkiej.

Rośliny kapturnicy nie wymagają przesadzania, a rozmnaża się je przez podział karp razem z kłączami, można je też rozmnażać przez nasiona. Nasiona trzeba wysiewać zaraz, gdy osiągną dojrzałość, bo szybko tracą siłę kiełkowania. Nasiona należy rozrzucić na powierzchni podłoża (najlepiej rozdrobnionego mchu torfowca), nie przysypywać, a tylko lekko ugnieść. Naczynie wysiewne przykryć szklaną płytką, bo nasiona te do skiełkowania potrzebują światła. Siewki przesadza się do doniczek, gdy mają ok. 2 cm wysokości. Dobrym podłożem będzie mieszanka mchu torfowca z torfem, piaskiem i węglem drzewnym.

Stanowisko

Rośliny kapturnicy wiosną i latem mogą stać na parapecie okna wschodniego lub północnego. W upalne dni trzeba rośliny zacieniać. Trzeba też pamiętać, że roślina potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza.

Zimą powinna stać w jasnym, zaledwie zabezpieczonym przed mrozem miejscu.

Ciekawostki

Rośliny jednego z gatunków kapturnicy mają „kaptur „w kształcie rogu myśliwskiego. Początek tuby rośnie prawie poziomo, a koniec jest podniesiony do góry, niczym róg myśliwski.

Do życia tych roślin niezbędna jest stała wilgotność podłoża i powietrza.

Rośliny owadożerne nie lubią wapnia, w podłożu o odczynie alkalicznym giną.

Jeśli doniczkę z kapturnicą obłożymy mchem torfowcem i zadbamy by był stale wilgotny, to schłodzimy powietrze wokół rośliny i jednocześnie podwyższymy tak ważny parametr dla życia i rozwoju Sarracenii, jakim jest wysoka wilgotność powietrza.