Blog > Inspiracje > Polecane rośliny do ozdoby wnętrz w okresie Świąt Bożego Narodzenia

Polecane rośliny do ozdoby wnętrz w okresie Świąt Bożego Narodzenia

Poinsecja, wilczomlecz piękny, gwiazda betlejemska – systematyka i pochodzenie

Inaczej Euphorbia pulcherrima, która należy do rodziny Euphorbiacea – wilczomleczowate, a pochodzi z Meksyku, gdzie rośnie w formie słabo rozgałęzionego krzewu i dorasta do 3 m wysokości. Wilczomlecz ten jest popularnie nazywany „gwiazdą betlejemską” ze względu na gwiaździsty układ dużych czerwonych przylistków pod maleńkimi niepozornymi kwiatami. Jest rośliną dnia krótkiego, co oznacza, że zakwita w porze zimowej, gdy dzień jest najkrótszy. W listopadzie, grudniu w ogródkach przydomowych mieszkańców Meksyku, Kuby można zobaczyć pięknie wybarwione krzewy wilczomlecza pięknego.

Do Europy pierwsze egzemplarze poinsecji trafiły już w 1834 roku, ale nie wzbudziły szczególnego zainteresowania. Początkowo poinsecję uprawiano na kwiat cięty. Od 1918 roku, dzięki amerykańskiemu hodowcy Paulowi Ecke, twórcy pierwszych odmian doniczkowych, poinsecja jako roślina doniczkowa szybko zdobyła popularność na całym świecie. Początkowo były tylko odmiany wybarwiające się na kolor czerwony i różowy. Obecnie dostępna jest szeroka gama odmian różniących się między sobą nie tylko kolorem przylistków, ale także intensywnością zieleni liści, siłą wzrostu, wymaganiami co do temperatury itp.

Gwiazda betlejemska

Gwiazda betlejemska na wigilijnym stole

„Gwiazda betlejemska” to chyba najpopularniejsza roślina doniczkowa w okresie Adwentu i Bożego Narodzenia, można ją kupić niemal w każdym markecie, stała się niejako symbolem Świąt i niezbędną ozdobą stołu wigilijnego. Jako roślina dnia krótkiego do wytworzenia kwiatów i kolorowych przylistków potrzebuje tak zwanego „traktowania krótkim dniem” przez kolejnych kilka tygodni.

Dla poinsecji krótki dzień, to dzień maksymalnie 10-godzinny. W naszym klimacie krótki dzień zaczyna się około 10 października. Od tego więc czasu za około 6-10 tygodni, a zależy to od odmiany, rośliny poinsecji powinny zakwitnąć. Trzeba tu pamiętać, że w tym czasie żadne sztuczne światło nie powinno zakłócać ciemności, nawet światło uliczne.

W sprzedaży znajdziemy rośliny przeróżnej wielkości od mini po drzewka, rośliny z jednym „kwiatem” i formy rozkrzewione.

Przeogromna różnorodność odmian kusi szeroką gamą barwnych przylistków. Przeróżne odcienie czerwieni, kilka odcieni różu, bieli, są też w kolorze pomarańczowym i żółtym. Przylistki w jednorodnych barwach, kolorowo nakrapiane lub z dużym kolorowym rysunkiem. Wielka różnorodność kolorystyczna odmian daje możliwość doboru rośliny zgodnie z własnymi upodobaniami. Jednak w handlu widzimy przewagę roślin w odcieniach czerwieni, bo to ten kolor kojarzy nam się ze Świętami Bożego Narodzenia i chyba najbardziej też symbolizuje poinsecję.

Poinsecja- symbol Świąt Bożego Narodzenia

Poinsecja – uprawa i pielęgnacja

Kupując roślinę powinniśmy zwrócić uwagę czy nie opadły te małe, niepozorne kwiaty, poinsecja z kwiatami ma większą trwałość. Na czas transportu trzeba koniecznie zabezpieczyć roślinę przed przechłodzeniem, przechłodzona zwiesza liście.

Aby ładnie się prezentowała i jak najdłużej zachowała świeżość w mieszkaniu, zakupioną roślinę należy ustawić z dala od źródła ciepła i nie narażać na przeciągi. Zalecana temperatura w pomieszczeniu, to 17-20°C. Chłodniejsze miejsce zapewni większą trwałość. Podlewać systematycznie, ale umiarkowanie, nie dopuszczać do całkowitego przesuszenia bryły korzeniowej, bo może zrzucić liście, ale też nie zalewać, bo to prowadzi do zagniwania korzeni. W optymalnych warunkach kolorowe przylistki utrzymują się na roślinie przez okres 3-4 miesięcy.

Dla większości kupujących poinsecja jest rośliną sezonową i po przekwitnięciu jest wyrzucana. Jeśli jednak ktoś zdecyduje się podjąć próbę dalszej uprawy z chęcią wyprowadzenia kwitnącej rośliny na następne Boże Narodzenie, to powinien wiedzieć, że mniej więcej do połowy kwietnia roślina będzie przechodziła okres spoczynku. W tym czasie może stać w mieszkaniu lub innym ogrzewanym pomieszczeniu, w miejscu widnym. Wówczas zaleca się podlewać skąpo, nie nawozić. Po połowie kwietnia, kiedy to już zdecydowanie następuje wydłużenie dnia, pędy poinsecji należy przyciąć na wysokości 10-15 cm, dobrze jest też roślinę przesadzić do większej doniczki. Ustawić w miejscu widnym np. na parapecie okna wschodniego lub zachodniego i zacząć systematycznie podlewać, a od połowy maja też nawozić nawozami płynnymi mniej więcej raz na 2 tygodnie. Jeśli roślina zbyt silnie rośnie, można ponownie przyciąć pędy, ale nie później niż do połowy czerwca.

Aby zakwitła musi być potraktowana tzw. „krótkim dniem” przez okres co najmniej 8 tygodni. W warunkach mieszkaniowych najlepiej będzie przykrywać roślinę np. kartonem o godz. 16 -17 i odkrywać o 7-8 godz. rano dnia następnego, aby w ten sposób zapewnić jej długą noc i tak każdego dnia przez okres ok. 8 tygodni, zaczynając mniej więcej w połowie września i aż do czasu widocznego, ładnego wybarwienia się przylistków.

Kaktus bożonarodzeniowy – pochodzenie i wygląd

Schlumbergera – zwana zygocactusem, kaktusem bożonarodzeniowym czy też grudnikiem, pojawia się w sprzedaży w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Należy do rodziny Cactaceae, kaktusowate, a pochodzi z Brazylii, gdzie rośnie jako epifit w tropikalnych, wilgotnych lasach.

Kwiaty i pędy schlumbergery

Jej pędy są płaskie i podzielone na człony, a każdy człon ma wyraźnie ząbkowane brzegi. Roślina zawiązuje pąki na wierzchołkach jednorocznych członów. Te płaskie łodygi spełniają też rolę liści. Kwiaty rozkwitają w grudniu. W handlu możemy spotkać rośliny o kwiatach czerwonych, białych, różowych, purpurowych, fioletowych.

Schlumbergera – uprawa, przesadzanie

Jako roślina pokojowa zyskała dużą popularność, ponieważ jest łatwa w uprawie i w rozmnażaniu. Miejsce uprawy jasne do półcienistego, nie lubi bezpośredniego nasłonecznienia. Latem zaleca się trzymać roślinę na zewnątrz, w miejscu lekko zacienionym i osłoniętym przed opadami deszczu. Nocne spadki temperatury pobudzają roślinę do tworzenia pąków kwiatowych.
Wiosną i latem, mniej więcej do połowy lipca zaleca się utrzymywać średnią wilgotność podłoża i od czasu do czasu nawozić. Od połowy lipca, przez sierpień należy ograniczyć podlewanie i zaprzestać nawożenia, co pozwoli „dojrzeć” uformowanym na początku lata pędom i tworzyć pąki kwiatowe. Na początku września należy przenieść roślinę do mieszkania, podlewać oszczędnie, do czasu pojawienia się pąków kwiatowych, później stopniowo zwiększać podlewanie. Od chwili, gdy pąki staną się dobrze widoczne nie należy rośliny przestawiać, ani też przekręcać, bo grozi to opadaniem pąków.

Roślina rośnie wolno, rzadko więc wymaga przesadzania, a jeśli jest taka potrzeba to przesadzać wiosną, po zakończeniu kwitnienia. Rozmnaża się łatwo, przez sadzonkowanie oddzielonych segmentów łodygi. Należy je umieścić pionowo w lekko wilgotnym podłożu, najlepiej po kilka obok siebie, aby w przyszłości uzyskać zwartą kępkę.
Jeśli u starej rośliny zaczynają zagniwać pędy, bo podlewaliśmy zbyt obficie, to można oderwać zdrowe segmenty łodyg i potraktować je jako sadzonki, a resztę rośliny wyrzucić.

Skimia – pochodzenie, wygląd i uprawa

Skimia (Skimmia japonica) – z rodziny rutowatych (Rutaceae), to wiecznie zielony krzew o wydłużonych, skórzastych i błyszczących liściach. Zakwita jesienią. Różowe pąki kwiatowe zebrane w kwiatostany pojawiają się na wierzchołkach pędów. W tej fazie wzrostu rośliny są bardzo dekoracyjne i mogą stanowić ozdobę mieszkań w okresie listopada lub grudnia. Od późnej zimy do wczesnej wiosny pąki zmieniają się w białawe, pachnące kwiatki.
Skimia jest rośliną dwupienną, co oznacza, że na osobnych roślinach tworzy dwa rodzaje kwiatów męskie i żeńskie. Istnieją więc rośliny męskie, które tylko kwitną i żeńskie, które zawiązują owoce. Owocem są czerwone jagody zebrane w grona. Owocujące żeńskie okazy są bardzo ozdobne, a pojawiają się w sprzedaży późną jesienią.

Skimia japońska

Zakupione rośliny skimii można dalej uprawiać w mieszkaniu lub też wiosną wysadzić do ogrodu. W ogrodzie może rosnąć i powtarzać kwitnienie przez kilka lat. Skimia wymaga gleby kwaśnej, miejsca jasnego, osłoniętego od wiatru. W surową zimę może przemarzać.

Owoce skimii

Ardizja drzewiasta – pochodzenie i pielęgnacja

Ardizja drzewiasta (Ardisia crenata) – należy do rodziny borowicowatych (Myrsinaceae), oryginalnie pochodzi z Azji. W naturze jest to wiecznie zielony krzew lub niskie drzewo. Ma efektowne, skórzaste, ciemno zielone liście, delikatne, białe kwiaty zebrane w grona a owocem są kuliste czerwone jagody.

Jako roślina doniczkowa, prowadzona w formie drzewka dorasta do 60 cm wysokości.
Owoce pozostają na roślinie przez okres co najmniej 6 miesięcy i to one stanowią główną atrakcję tej rośliny. Owocujące okazy ardizji można spotkać w handlu w okresie Świąt Bożego Narodzenia, może więc być oryginalnym upominkiem na ten piękny czas.

Wymaga w mieszkaniu miejsca jasnego do słonecznego. Lubi wysoką wilgotność powietrza, która sprzyja zawiązywaniu pąków kwiatowych i zabezpiecza owoce przed wysychaniem i marszczeniem się. Aby zapewnić właściwe warunki pod względem wilgotności zaleca się od czasu do czasu roślinę zrosić letnią wodą. Podlewać umiarkowanie, ale systematycznie, ponieważ lubi równomierną wilgotność podłoża. Zimą preferuje niższe temperatury od 16 do 18°C. Wskazane jest, aby w okresie od kwietnia do września raz na 2-3 tygodnie podlewać wieloskładnikowym nawozem o niskim stężeniu.

Ardizja karbowana

Właściwie pielęgnowana zakwita zanim opadną owoce z poprzedniego roku. Zakwita zazwyczaj w czerwcu.